Ondanks het feit dat hij niet in solden was, en het tegen mijn principes is om tijdens de soldenmaanden dingen aan te kopen waar geen korting op is, heb ik voor de iPad een uitzondering gemaakt. Ik ga elke dag met de trein naar het werk, en ik was het al een tijdje aan het overwegen om mijn verveling tegen te gaan, en nu is’t ervan gekomen (hoera voor de dertiende maand!).
Ik moet toegeven, toch wel leuk speelgoed. Filmpjes zonder morren, een beetje surfen, en zelfs een boek lezen, dat gaat allemaal. Ik lees niet graag een krant op de trein, zeker niet als die ’s ochtends zo overvol zit. Hoe deden mensen dat eigenlijk vroeger, toen er nog geen iPad was en de krant dubbel zo groot was als nu?
Ik moet wel nog een beetje wennen aan het touchpad, vooral om op te typen dan, want ook al kan je zoals ik blind typen met tien vingers, omdat je niet meteen een richtpunt hebt voor je vingers zit je er vaak genoeg naast. En dat vind ik redelijk frustrerend, maar goed.
In ieder geval, het is toch wel gemakkelijk. En het ziet er blits uit. En ik beloof alle andere treinreizigers plechtig dat als ik naar muziek wil luisteren of een film wil zien, ik mijn koptelefoon zal meenemen…